علوم شناختی

سخن گفتن و درک زبان طبیعی از پیچیده ترین تواناییهای شناختی انسان است.بسیاری از تواناییهای شناختی ما به حیوانات غیر ناطق شبیه است.به همین دلیل است که آنچه ما درباره ساختار عصبی سامانه ادراکی انسان می‌دانیم در واقع حاصل آزمایش روی میمونهاست.شواهدی قوی وجود دارد که کودکان شیرخوار پیش از آنکه زبان باز کنند از توانائی نسبتا پیچیده بازنمایی و تعقل درباره محیط فیزیکی و اجتماعی خود برخوردارند.با وجود این،روند رشد جنین انسان کم و بیش به موازات اکتساب زبان،انفجاری شناختی در انسان رخ داده، به طوری که بیشترین وجه تمایز انسان از سایر حیوانات است.بدون زبان هیچ علم و ریاضیاتی وجود نخواهد داشت.زبان به ما امکان می‌دهد انواعی از رفتارهای فوق العاده پیچیده از خود بروز بدهیم.در واقع ،اغراق نیست اگر بگوییم واژه انسان ناطق مناسب تر از واژه انسان اندیشه ورز است.اگر متخصصان علم شناخت بخواهند ذهن انسان را بشناسند باید با چالش بنیادی درک زبان روبه رو شوند.